Wieczny Ogień (Zima) (к/ф Ведьмак, баллада Лютика)

Wieczny Ogień (Zima) Zapachniało powiewem jesieni Z wiatrem zimnym uleciał słów sens Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić Brylanty na końcach twych rzęs... Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu Szklą się lodem jeziora i błota Tak być musi, już zmienić nie może niczego Zaczajona w twych oczach tęsknota... Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi Ciepłem słońca serca się ogrzeją Tak być musi, bo ciągle się tli w nas ogień Wieczny ogień, który jest nadzieją Перевод (частично интуитивно заменённый, п