Гэтае відэа зроблена, каб памятать Вітольда.
@Наста Кудасава напісала вельмі кранальныя вершы, якія пра нашу боль і страту вельмі цудоўнага і дарагога чалавека.
***
памяці Вітольда Ашурка
мо было, што злаваў, дакараў,
мо было, што вохкаў
у тым свеце, дзе кожны вечна чагосьці хоча.
а цяпер мне так лёгка стала, мама,
так лёгка…
быццам скончыўся боль,
быццам зноў я маленькі хлопчык…
і люляе ваколле цяплом – такім знаёмым,
быццам гэта бабуля зімой распаліла ў грубцы –
і так будзе заўжды.
толькі я не вярнуся дадому.
не чакай мяне, мамачка,
я не змагу вярнуцца.
я лячу аблачынкай над нашым прыгожым полем –
больш не ліпне чорнай трывогі пякучы бітум,
больш не цісне жыццё –
я анёлак у божым прыполе,
я дажджынка бясцелая, мамачка,
я забіты.
(з кнігі “Я працягваю“)