Мостай Кәрим. О жизни.

Тере кешенең көндәре, аҙналары, айҙары, йылдары бер-бер артлы теҙелеп кенә бара... Берәүһе лә төшөп ҡалмай, берәүһе лә аша һикермәй, берәүһе лә ҡабатланмай. Һәммәһе лә үҙ урынында. Ләкин иң бәхетле, иң ҡотло, иң абруйлы ғүмерҙең ошо бөртөк-бөртөк төймәләрен бер епкә теҙеп ҡараһаң, барыбер гел ынйы-мәрйендән йәки алтын-көмөштән генә торған ҡиммәтле матур муйынса килеп сыҡмаҫ ине. Аҫыл таштар араһына - төйөр-төйөр балсыҡ, алтын-көмөш тәңкәләр янына күгәргән баҡыр, тутыҡ ҡалай ҡыҫылыр ине. Ҡайһылары күберәк булыуын әйтеүе лә ҡыйын - алтындарымы әллә баҡырҙарымы. Дөрөҫ, ысын кешенең һәр нәмәһе ысын булырға тейеш - шатлығы һары алтын, ҡайғыһы ҡара күмер. Тик хөр күңелле иң ихлас әҙәм дә үҙ ихтыярында ғына йәшәй алмай. Йыш ҡына уныңса тыуған көн уныңса кисләнмәй, уныңса башланған ғүмер уныңса осланмай. Миңә ҡалһа, кешенең үҙ теләге менән эш башҡарып, үҙ иркенендә йәшәп уҙғарған көндәре - иң бөйөк, иң ҡәҙерле миҙгелдәр. Ошо миҙгелдәрҙән яҙмыштың үҙәге барлыҡҡа килә.