Krummi svaf í klettagjá,
kaldri vetrarnóttu á,
verður margt að meini.
Fyrr en dagur fagur rann
freðið nefið dregur hann
undan stórum steini.
„Allt er frosið úti gor,
ekkert fæst við ströndu mor
svengd er metti mína;
ef að húsum heim ég fer
heimafrakkur bannar mér
seppi úr sorpi að tína.“
„Öll er þakin ísi jörð,
ekki séð á holtabörð
fleygir fuglar geta;
en þó leiti út um mó,
auða hvergi lítur tó;
hvað á hrafn að eta?“
Á sér krummi ýfði stél,
einnig brýndi gogginn vel,
flaug úr fjallagjótum,
lítur yfir byggð og bú,
á bæjum fyrr en vakna hjú,
veifar vængjum skjótum.
Sálaður á síðu lá
sauður f
...eitur garði hjá,
fyrrum frár á velli.
„Krunk, krunk! nafnar, komið hér!
krunk, krunk! því oss búin er
krás á köldu svelli.“Show more