САЙЫН МҰРАТБЕКОВ ЖАБАЙЫ АЛМА

Жазушы Сайын Мұратбековтың «Жабайы алма» (1972) повесі - соғыс жылдарындағы ауыл өмірі, ауыр тұрмыс, қажырлы еңбек, адалдық пен адамгершілікті сөз ететін шығарма. «Тау бөктері тұтасқан жабайы алма болатын.Соғыс жылдары біз, жас балалар, қалың бөргезге қол-аяғымызды қызыл-ала жоса ғып жырғызып, ұзақты күнге алмадан алма таңдап,сол бөктерде тентіреп жүруші едік» деп басталғаннан, оқырманды бірден өзіне баурап алады. Сұрапыл соғыс жылдарындағы қабырғасы қайысқан балалық шақтың ауыр тіршілігі қаз қалпында суреттеледі. Повестің түйіні жаманнан жиренуге, жақсыны үйренуге үндейді. Кейіпкерлер қандай қиыншылықтарға, тағдырдың талқысына түссе де, адамдық бейнені,