Il Galeone - (Friser Il Fiore Meraviglioso vol 2)

Από πηγές στα ιταλικά και στα αγγλικά το τραγούδι αυτό μάλλον γράφτηκε στη φυλακή Fossombrone το 1967 από τον Belgrado Pedrini, αναρχικό και αντιφασίστα, φίλο του Μαλατέστα σε νεαρή ηλικία. Ο αρχικός τίτλος του ποιήματος ήταν Schiavi (σκλάβοι) και όταν αργότερα μελοποιήθηκε άλλαξε τίτλο σε Il Galeone (Η γαλέρα). Lyrics Siamo la ciurma anemica d’una galera infame su cui ratta la morte miete per lenta fame. Mai orizzonti limpidi schiude la nostra aurora, e sulla tolda squallida urla la scolta ognora. I nostri dì si involano fra fetide carene, siam magri, smunti, schiavi stretti in ferro catene. Sorge sul mar la luna, ruotan le stelle in cielo, ma sulle nostre luci steso è un funereo velo. Torme di schiavi adusti chini a gemer sul remo spezziam queste catene o chini a remar morremo! Cos’è gementi schiavi questo remar remare? Meglio morir tra i flutti sul biancheggiar del mare. Remiam finché la nave si schianti sui frangenti, alte le rossonere fra il sibilar dei venti! E sia pietosa coltrice l’onda spumosa e ria, ma sorga un dì sui martiri il sol dell’anarchia. Su schiavi all’armi all’armi! L’onda gorgoglia e sale, tuoni baleni e fulmini sul galeon fatale. Su schiavi all’armi all’armi! Pugnam col braccio forte! Giuriam giuriam giustizia! O libertà o morte! Giuriam giuriam giustizia! O libertà o morte! Και στα ελληνικά Είμαστε τσούρμο αναιμικό σε μια φριχτή γαλέρα που πάνω της ο θάνατος με πείνα αργά θερίζει Ποτέ διαυγή ορίζοντα η αυγή δεν έχει δείξει στο βρώμικο κατάστρωμα πάντα η φρουρά ουρλιάζει Τις μέρες μας τις κλέβουνε σε βρωμερά σανίδια κι είμαστε δούλοι ασθενικοί δεμένοι με αλυσίδα Φεγγάρι πάνω απ τη θάλασσα στον ουρανό τ αστέρια μα πάνω από τα φώτα μας πένθιμο πέπλο πέφτει Αγέλες δούλων ξέσαρκων κωπηλατούν βογγώντας την αλυσίδα σου αν δε σπας πάνω στο κουπί πεθαίνεις Το λοιπόν, σκλάβε, που βογκάς κουπί θα τραβάς αιώνια Κάλλιο στο κύμα θάνατος στη θάλασσα που αφρίζει Κουπί θα τραβάμε ίσαμε το πλοίο στα βράχια να πέσει Ψηλά τις μαυροκόκκινες στο σφύριγμα του ανέμου Κι αν είναι σάβανο άθλιο το αφρισμένο κύμα πάνω απ’ τους μάρτυρες θα βγει της αναρχίας ο ήλιος Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί το κύμα ανεβαίνει, μουγκρίζει βροντές, αστραπές, κεραυνοί χτυπούν τη μοιραία γαλέρα Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί Παλέψτε σκληρά, με καρδιά δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει κι ή θάνατο, ή λευτεριά