Было холадна
не надта хацелася выходзіць з дому
дыхаць бяспечным паветрам
цела маё быццам бы як драўлянае
Мішка Панда які ведае мяне з 5 год
самае неабходнае
і пачуццё віны
паехала са мною
маментальна
адпускае
пачынаеш хвалявацца
за сям’ю
баліць душа
пабачыць родных
у турму
з табою можа адбыцца
Варшава такая ж шэрая як
Мінск
пры іншым кіраўніцтве
дурныя хмарачосы
фаташуты як у Нью-Ёрку
ажно плакаць захацелася
мог бы быць не горшы за Варшаву
прадавачку
чаргу
немагчымасць
абслугоўваць сябе самастойна
у студзені
адзін дзень
вырашыць справы
закупіцца ежай
нешта адбудзецца
межы закрыюць
не было ніякага пераследу
па-за карантыну
адзін вораг час
нi зразумець ні адказаць
калупаць рану якая пачынае зарастаць
у мяне ёсць правы
пасля нашай размовы лёгка далося пісьмо Марыі
Неяк так.
Верш
Instagram: @hanna_komar
Facebook: Hanna Komar
Чытка і ілюстрацыя
Instagram: @atmografikaa
Facebook: Atmografika