Marjan Vahdat-Bi men merow

Mevlananın Şems-i Tebriziye yazdığı rubai; Hoş hıraman mirevi ey can-ı can bi men merow Ey hayat-ı dustan der bostan bi men merow Ey felek bi men megerd-o,ey kamar bi men metab Ey zemin bi men megeryo,ey zeman bi men merow. Ey yar-ı men,ey yar-ı men,ey yar-ı bi zinhar-ı men, Ey dilber-o dildar-o men,ey mahram-o gamxar-o men, Digerxanet eşk,mixanend-o men soltan-e eşk, Ey to balater ze vehm-i in-u an,bi men merow Ey aşıxan,ey aşıxan,ankes ke bined ruy-e u, Şuride gerded ehl-i u,aşofte gerded xuy-e u. GİTME BENSİZ Ne de hoş salına salına gidişin ey canların canı! Ey canlara can olan sevgili gitme bensiz! Gülbahçesine gitme bensiz, ey dostların canı ! Ey ay, bensiz parlama; ey gök, dönme bensiz! Bensiz kalma ey yeryüzü, ey zaman geçme bensiz! Bu dünya da seninle hoş, o dünya da seninle hoş! Bu dünyada bensiz olma, o dünyaya gitme bensiz! Senin ışıklı yüzünle parıldar geceleyin ay, Geceyim ben, ayım sensin, gökyüzüne bensiz doğma. Diken, güle sığınır da kurtulur ateşten, sen gülümsün, Ben de dikeninim senin, gülbahçesine gitme bensiz! Gözün bende olsun, koşturayım çevgânının önünde, Hep bana bak, gözet beni, at sürüp gitme bensiz! Ey sevinç, ey müzik, sultana eş olursan bensiz içme! Ey bekçi, sultanın evine gideceksen, gitme bensiz! Ey izi görünmez sevgili, izimin tozu sensin benim! Yazık bu yola bilinçsizce düşene, gitme bensiz! Sensin yolumun bilgisi, ey yol bilen, gitme bensiz! Herkes aşk diyor sana, bence aşk sultanısın, Ey insanların aklına fikrine sığmayan sevgili. Ey yücelerden yüce sevgili dost, gitme bensiz!