Δυόμιση - Σταμάτης Γονίδης

Γύρισα στο σπίτι μου, στις δυόμιση και κάτι, μα όσο κι αν προσπάθησα, δε μπορώ να κλείσω μάτι. Πόσο υποφέρω, που θα πάει πια δεν ξέρω, θέλω να ξεχάσω, μα όλο σ’ αναφέρω. Δυόμιση κι εγώ περιμένω, τρεις κ_