Олеся (Песняры)

Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая, Чаму так горка? Не магу я зразумець... Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае На ўсходзе дня майго, якому ружавець. Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай смуглявая, каханая, бывай. Стаю на ростанях былых, а з паднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май. Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы, Палынны жаль смугой ахутаных дарог. Каб я хвілінаю нанесеныя раны Гадамi ў сэрцы заглушыць сваім не мог. Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся. Бывай смуглявая, каханая, бывай. Стаю на ростанях былых, а з паднябесся Самотным жаўранкам звініць і плача май.