Усеин Джаббаров - Сакъавланма, эй, кадай!

САКЪАВЛАНМА, ЭЙ, КАДАЙ Акъшам устю, иштен сонъ чыкътым эвден кезмеге. Сонъ ойландым, ёл устю кирейим деп, эмджеме, Къарт кишидир, ал-хатир сорап отейим дедим. Субетлешип бир къаве ичип кетейим дедим. Селям берип кирдим мен, кечтим эвнинъ тёрюне, Бакъсам, орта къапыдан бир колетке корюне… - Эмдже, – дедим – ким бар я, мусафирми? Не ерден? Шай дегендже, торсайып, бир яш чыкъты ичерден. Мен хошкельдинъ айткъандже, - Приветик! – деди о. Яхшы эслеп къарасам, якъын сойым эди о. -Э… хош кельд