Гузель Арсланова. Инәйемдең зәңгәр күлдәге...

Юҡ, онотолмай, һаман һағындыра... инәйемдең нурлы йөҙҙәре.. Бешергән аштары, тәм-томдары... доға ҡылып әйткән һүҙҙәре... Юҡ, онотолмай, иҫтә барыһы ла.. ҡаршы алып, оҙатып ҡалғаны... Күкрәгенә кыҫып наҙлағаны... баштарымдан һыйпап алғаны... Юк, онотолмай... куңел һыҡрап илай.. ярһып тырмап ала йорәкте... Көндәр уткән һайын һағындыра!... инде өҙгәләтеп йөрәкте... Юк, онотолмай... мәңге онотолмаҫ... күҙ йәштәрем инде кипһә лә... Инәй бит ул мәңге... ғүмерлеккә – эргәбеҙҙән беҙҙең китһә лә...