Минск - это я. Кирилл Слука.

Тут любімых вуліц вераніцы На праспекты шумныя выводзяць, Нібы рэчкі з чыстае крыніцы Ў велічныя рэкі пераходзяць. Гэты горад, чысты і зялёны Шчыра ўсіх, як родных вас прыймае. Ён, спрадвек благаслаўлёны, Рады ўсім, хто ў госці завітае. Тут вясною бэзу пах дурманіць, Расцвітаюць яблыні, каштаны. Ён, сваёй красой чаруя, маніць, Ў гэты горад станеш закаханы. Па праспектам ты яго прайдзіся, Па завулкам, плошчам і алеям, Да яго гісторый дакраніся, Прагуляўшысь па яго музеям. Горад паркаў, помнікаў, фантанаў, Сэрца дзівіць рэдкаю красою. Ў яго веліч беласнежных храмаў Будзеш улюблённы ўсёй душою. Гэта ўсё мой Мінск, мая сталіца, Горад мой, якім зачараваны, Месца то, якое будзе сніцца, У якое станеш закаханы. Алег Грушэцкі.