«Կյանքի ճանապարհը» միակ տրանսպորտային «զարկերակն» էր շրջափակված Լենինգրադի և ցամաքի միջև։

«Կյանքի ճանապարհը» միակ տրանսպորտային «զարկերակն» էր շրջափակված Լենինգրադի և ցամաքի միջև։ 1941 թվականի նոյեմբերի 22-ին, երբ Լադոգա լիճը սառեց, սառույցի վրայով անցան առաջին մեքենաները։ Ինչպե՞ս էր իրականացվում երթևեկությունը։ «Կյանքի ճանապարհի» վրայով կարող էր անցնել մինչև 4 հազար մեքենա։ Վարորդները հաճախ չէին փակում դռները, որպեսզի հասցնեն դուրս նետվել, եթե մեքենան հանկարծ սկսի խորտակվել։ 1942 թվականի հունվարից երթևեկությունը կանոնակարգվեց. շինարարները ցուցանակներ տեղադրեցին, բազաներ, պահեստներ, բուժկետեր, սննդի և տեխնիկական աջակցման կետեր կառուցեցին։ Ոչ ոք չգիտի, թե գնդակոծությունների կամ սառույցի կոտրվելու հետևանքով որքան մարդ է մահացել «Կյանքի ճանապարհին». պատերազմի ավարտից հետո դեռ մի քանի տասնամյակ շարունակ լճի հատակից ԳԱԶ մեքենաներ էին դուրս բերում։ Այսօր այդպիսի մեքենայի բրոնզաձույլ տարբերակը տեղադրված է Լադոգա լճի ափին` որպես սխրանքի հավերժացում։ Source: armeniasputnik